هــــرگز نکنم شکـــوه و ناله نه گلایه

آبی تــراز آنیــم کــه بیرنـگ بمیریم

از شیشه نبودیم که با سنگ بمیریم

مـا آمــده بـودیــم تــا مـــرز رسیـدن

همراه تو فرسنگ به فرسنگ بمیریم

مـا را بکُش و مُثله کن و خـوب بسوزان

لایــق کـه نبودیـم در این جنـگ بمیریم

یک جـرات پیــدا شدن و شعـر چکیدن

بـس بـود کـه با آن غزل آهنگ بمیریم

پای طلب و شوق رسیدن همه حرف است

بــد خــاطره ای نیــست اگـر لنگ بمیریم

تقصیــر کسی نیست که اینگونـه غریبیم

شاید کـه خــدا خواسته دل تنـگ بمیریم

فرصت بده ای روح جنون تا غزل بعد

در غیرت ما نیست که از سنگ بمیریم

هــــرگز نکنم شکـــوه و ناله نه گلایه

الحـق که در این دایره خونرنگ بمیریم